Деворда Бекжоннинг турли йилларда яратган асарлари,сўзаналар,сопол тақсимчалар орасида тизилиб турарди. Оқиш нур сочадиган шифтдаги кичик қандилни ёқиб юборди.Турли-туман портретлар осилган катта хона чороғон бўлиб ёришиб кетди.Шу билан бўёқ,ёғоч,ҳар хил ўткир хидли суюқликларнинг хидлари ҳам тарқаб кетгандай бўлди.
Гужумлидаги боғлар,бобомиз Нуржон Ботирнинг қони тўкилган жой халқ орасида муқаддас ҳисобланиб,зиёрат қилишар эди.Хоразмнинг қадимий зардўштлик давридан қолган урф-одатларга биноан оташ ўчоқларда,оташ чироқлар ёқишиб,ҳафтанинг учинчи куни бўғирсоқлар пиширишар эди
Бу йилги 2025 йилги Наврўз байрами ҳам ўтиб кетибди.Қора уй бурчагидан жой олган кичик харитада яшил,қизил,оқ,сариқ рангдаги дунё мамлакатлари акс этган.Қуёш илк бор бош кўтарадиган юрт – Япония улкан уммонлар бағрида кичик нуқталар тизимига ўхшаб кўринади.
Тақдимот масаласи билан турли тақдирлар,турли манфаатлар,турли қизиқишлар ва характерларга дуч келган эдим.Одамларга нима бўлган,ёки мен дунёдан орқада қолиб кетганманми,ёки “ўтди давронми Саломат Вафо”.. дея ўйладим.Қалбим қаттиқ оғриди.
“Дорова ва унинг бикалари гўё биялар билан қисматдош эди. Улар олис сафарларга чиққанида... биялар чопмас, улар чопиш тезлигида тезлашиб учиб, бика қизлар билан бирлашиб нафас олар ва бир вужудга айланар эди...”.
(12 май 2025 йил,Миллий кутубхонада "Хоразм маликаси Дорова" романининг тақдимот маросими бўлиб ўтди)
Ферузшоҳ бу элдан олгач хавотир,
Дардга малҳам бўлган Нуржон баҳодир.6
Жоҳилни қўрқитган Нуржон қиличи,
Фирибгар аҳлининг бузилмиш тинчи!7
Қайдаки адолат бўлганда поймол,
Нуржон етиб борган от ила дарҳол!
Энди уй деразаларидан қуёш ҳам,осмон ҳам кўринмай қолди. Уй билан дунё орасида баланд девор пайдо бўлган эди.
.jpg)
2015 йил 28 май куни туш пайтида уйда осма шўрва пиширдим. Аммо..негадир юрагим ғаш эди. Қўлимдан ҳамма нарса тушиб кетарди. Чой тузлар тўкилиб кетди. Сўнг анализ қиламанки, назаримда менинг 2010 йилда вафот этган шижоатли онажонимнинг рухи нариги дунёдан ёрдамга келган эди.
.jpg)
- Энди сенга бир келин топсак бўлади Али.Келишган куёвга айландинг – дейди ошпаз ҳазиллашиб.
Алланелар деб минғирлайди... Али не деганини ўзи ҳам билмайди.Авваллари масжитга келган хотин-қизларни кўрганда ғалати аҳволга тушар:бадани қизиб,юраги тез урар эди.Ўзининг бу ҳолатини,не бўлганини англамас эди.
Малоҳат камсуқум ва хокисор бўлганидан бундай пайтларда унга ўрин етмай қолар,у тик турганича умрининг қайси кунларидадир ўғли билан Истанбулга учганини,катта аэропортда юрганини,юз хил ликопчаларга солинган қаҳвалти еганини,кемага миниб денгизга сайёҳат қилганини эслар эди.
