2015 йил 28 май куни туш пайтида уйда осма шўрва пиширдим. Аммо..негадир юрагим ғаш эди. Қўлимдан ҳамма нарса тушиб кетарди. Чой тузлар тўкилиб кетди. Сўнг анализ қиламанки, назаримда менинг 2010 йилда вафот этган шижоатли онажонимнинг рухи нариги дунёдан ёрдамга келган эди.
- Энди сенга бир келин топсак бўлади Али.Келишган куёвга айландинг – дейди ошпаз ҳазиллашиб.
Алланелар деб минғирлайди... Али не деганини ўзи ҳам билмайди.Авваллари масжитга келган хотин-қизларни кўрганда ғалати аҳволга тушар:бадани қизиб,юраги тез урар эди.Ўзининг бу ҳолатини,не бўлганини англамас эди.
Малоҳат камсуқум ва хокисор бўлганидан бундай пайтларда унга ўрин етмай қолар,у тик турганича умрининг қайси кунларидадир ўғли билан Истанбулга учганини,катта аэропортда юрганини,юз хил ликопчаларга солинган қаҳвалти еганини,кемага миниб денгизга сайёҳат қилганини эслар эди.
Йигит ва қиз одам қайнаб ётган,кўча кафе,ресторанларида емак еб ўтирган одамларни оралаб,кафелар олдида ухлаб ётган мушукларни босиб олмасликка ҳаракат қилиб илгарилар эди.Кўчадан турли хил овқатлар,кабоблар,хамир овқатларни хиди тураларди.