Мен ўзбек адабиётига ҳеч кимга ўхшамаган, ўз овози ва ўз йўлига эга ёш қадам қўяётганига гувоҳ бўлдим. "Қўрқма" китоби муқовасига "Bestseller" деган сўз ёзилгани бежиз эмас экан. Чунки одамлар китоб ўқишдан узоқлашган бу даврда Жавлон Жовлиев асарининг учинчи нашри сотилиши ўзи бир қудрат, бир мўъжиза.
Деворда Бекжоннинг турли йилларда яратган асарлари,сўзаналар,сопол тақсимчалар орасида тизилиб турарди. Оқиш нур сочадиган шифтдаги кичик қандилни ёқиб юборди.Турли-туман портретлар осилган катта хона чороғон бўлиб ёришиб кетди.Шу билан бўёқ,ёғоч,ҳар хил ўткир хидли суюқликларнинг хидлари ҳам тарқаб кетгандай бўлди.
Бу йилги 2025 йилги Наврўз байрами ҳам ўтиб кетибди.Қора уй бурчагидан жой олган кичик харитада яшил,қизил,оқ,сариқ рангдаги дунё мамлакатлари акс этган.Қуёш илк бор бош кўтарадиган юрт – Япония улкан уммонлар бағрида кичик нуқталар тизимига ўхшаб кўринади.
- Энди сенга бир келин топсак бўлади Али.Келишган куёвга айландинг – дейди ошпаз ҳазиллашиб.
Алланелар деб минғирлайди... Али не деганини ўзи ҳам билмайди.Авваллари масжитга келган хотин-қизларни кўрганда ғалати аҳволга тушар:бадани қизиб,юраги тез урар эди.Ўзининг бу ҳолатини,не бўлганини англамас эди.
Малоҳат камсуқум ва хокисор бўлганидан бундай пайтларда унга ўрин етмай қолар,у тик турганича умрининг қайси кунларидадир ўғли билан Истанбулга учганини,катта аэропортда юрганини,юз хил ликопчаларга солинган қаҳвалти еганини,кемага миниб денгизга сайёҳат қилганини эслар эди.